-No to widać, że sie nieźle porobiło, ale... digimon nie powinien digiformowac w "złe formy". Moze tak sie stało tylko dlatego,że Dawid albo Greymon mieli w sercu złe emocje. Nie wiem czy to jest prawda, ale to co powiedziałam to tylko moja opinia.  Wstaje z ziemi i podchodze do Dawida

Spokojnie podeszłam do Dawida. Zauważyłam, ze płakał i położyłam mu dłoń na ramieniu. -Dawid. Nie ma co sie załamywac. Każdy człowiek popełnia błędy. Nic na to nie poradzisz. Musisz przestać i tym myśleć. było minęło. Jeśli ciągle będziesz to rozpamiętywać będzie jeszcze gorzej i skończy sie na to, ze będziesz sie bał i zabronisz agumonowi walczyc. -powiedziałam. Ale w głowie przemknęła mi myśl " Mylisz sie. Własnie chciałabym to bardzo zobaczyć."

Uśmiechnęłam się i pokiwałam głową na to co powiedziała Jackly. - Masz racje musimy isc na przód-potwierdziłam. Razem z resztą zaczeliśmy iść przed siebie. Opuściliśmy zdezelowane koloseum, które było świadkiem największej bitwy wszech czasów. Zastanawioło mnie tylko jedno. Jakim cudem Digimon digiformował drugi raz i nie słuchał Dawida.

-Witaj. Musimy z toba pogadać-powiedziałam lekko zirytowana po tym co usłyszałam od reszty. Widać, że zkażdy był wstrząśnięty tym co zobaczył i bał sie kolejnych ewolucji. - A co nam wyjaśnisz. Najlepiej od razu mów, rzeczu Greymon Dawida Evoluował w Skullgreymona i nie mogli go powtrzymac.

-Aha. Więc jedyne co nam powiedział to stek bzdur. Nic sensownego nie powiedział. "dowiedzie sie w swoim czasie". Kurde. jakbym słyszała własnych rodziców. Czasami mam dość tego swiata. Po prostu zaczyna mnie krew zalewać.-powiedziałam, ale byłam cała czerwona i widać było iż jestem ostro wkurzona i to nie na żarty. Wyglądało jakbym miała zaraz wybuchnąć.

-Masz racje. Nie będe sobie nerwów strzępić. Jakim cudem ten statek porusza sie po piasku-zapytałam wielce zaciekawiona i jednoczesnie zdziwiona. Pierwszy raz widziałam statek na piasku. Kiedy sie zatrzymał i zobaczyłam Nunemony odechciało mi sie na niego wsiadać. -Nie wiem jak wy, ale ja nie wejde. Już wystarczająco te digimony nam przeszkadzały w naszej wędrówce po tym dziwnym świecie.

-Coś im nie wierze-pomyślałam i spojrzałam na Gabumona.-Stałam zamyślona- Może masz racje Jackly.-powiedziałam i weszłam z nią na statek. Mimo wszystko nadal byłam nie ufna i z wielką uwagą weszłam na statek i rozejrzałam się po nim. Wolałam byc ostrożna.

Zauważyłam, że reszta pobiegła gdzie ich oczy poniosły. -Jasne chętnie odpocznę-powiedziałam, ale czułam na plecach lodowaty wzrok kogoś obcego. Tylko nie wiedziałam gdzie ten ktoś jest. Odwróciłam się i zaczęłam sie rozglądać. -Jakly....czuje jakby ktoś nas obserwował. Gabumon czujesz kogoś obcego?-spytałam mojego partnera.